Boşanma sebepleri Türk Medeni Kanununda düzenlenmiştir. Kanunumuz boşanma sebeplerini özel ve genel boşanma sebepleri olarak ikiye ayırmış, bazı boşanma sebeplerini mutlak boşanma sebebi saymış ve bu sebeplerin gerçekleşmesi durumunda kesin olarak tarafların boşanmasına karar verileceğini düzenlemiştir.
Özel boşanma sebepleri;
zina,
hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış,
Küçük düşürücü suç işleme, haysiyetsiz hayat sürme,
terk ve
akıl hastalığıdır. (TMK m. 161-166).
Genel boşanma sebebi ise, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasıdır.
Evlilik birliğinin temelinden sarsılması eşlerden en az biri için ortak hayatı sürdürmesi kendisinden beklenemeyecek derecede zarar görmesi anlamına gelir. Genel boşanma sebebine dayanarak dava açan eş, evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında kusursuz veya dava açtığı eşten daha az kusurlu olmalıdır.
Mutlak boşanma sebeplerinde hakimin boşanmaya karar verebilmesi için kanunda düzenlenen boşanma sebebinin tüm şartlarıyla gerçekleşmiş olması yeterlidir. Mutlak boşanma nedenlerinde hakimin taktir yetkisi yoktur. Şartlar gerçekleşmiş ise boşanmaya karar verilmesi zorunludur. Mutlak boşanma sebepleri dışındaki boşanma sebepleri nispi boşanma sebepleridir. Nispi boşanma sebeplerinde kanunun boşanma sebebi olarak düzenlediği olayın evlilik birliği içerisinde gerçekleşmesi yeterli olmayıp bu sebepten dolayı taraflardan evlilik birliğini sürdürmelerinin kendilerinden beklenemeyecek duruma gelip gelmediği, başka bir değiş ile boşanma sebebinin ortak hayatı çekilmez hale getirip getirmediği hâkim tarafından araştırılacaktır. Ortak hayatın çekilmez hale geldiğine kanaat getirmiş ise boşanmaya karar verecektir.